۳۵۰ کلمه فارسی در زبان مردم اندونزی

این نکته در نشست فرهنگی با عنوان «رد پای زبان فارسی در جنوب شرق آسیا» بیان شده است که اخیرا با حضور حجت‌الله ابراهیمیان – رایزن فرهنگی کشورمان – در دانشکده زبان و علوم فرهنگی دانشگاه اندونزی (UI) برگزار شد.  

در ابتدای این نشست، رایزن فرهنگی کشورمان با اشاره به آثار زبان فارسی در جنوب شرق آسیا، گفت: ۶ هزار زبان زنده در حدود ۲۰ شاخه زبانی وجود دارد که یکی از این گروه‌ها هندی و ایرانی است.وی درباره با اهمیت زبان فارسی از ابن بطوطه نقل کرد که او در کشورهای غیر عرب، با زبان فارسی مشکل تکلم را حل می‌کرد.

ابراهیمیان با اشاره به اینکه از زبان فارسی، به‌عنوان زبان بین‌المللی عرفان نام برده می‌شود، گفت: اگر کسی بخواهد درباره عرفان و تصوف مطالعه کند، مطلوب است تا این زبان را فراگیرد.

ابراهیمیان با بیان اینکه ۳۵۰ کلمه زبان فارسی در زبان اندونزی وجود دارد، اظهار کرد: حضور شخصیت ایرانی در پادشاهی سریویجایا، دلیل وجود رابطه بین ایران و اندونزی از سال‌ها قبل را محکم تر می‌کند.

رایزن فرهنگی کشورمان گفت: وجود اشعار فارسی بر سنگ قبر فاطمه بنت میمون ابن هبه الله در روستای لوران در سال ۴۷۵ هجری قمری و نیز اشعار فارسی بر سنگ قبر سلطان ملک الصالح اولین حاکم مسلمان سوماترا در سال ۶۹۶ هجری قمری دلیل بر رابطه دینی فرهنگی بین ایران و اندونزی است.

وی در ادامه گفت: در سنگ قبر حسام الدین ابن امیر، شاه شهر آچه اندونزی شعر سعدی نوشته شده است:

بسیار سال‌ها بشر خاک ما رود کاین آب چشمه آید و باد صبا رود

این پنح روز مهلت ایام آدمی‌بر خاک دیگران به تکبر چرا رود

وی افزود: بستان السلاطین و تاج السلاطین دو اثر مهم اندونزی است که برگرفته از کتاب‌های فارسی و همچنین داستان‌هایی مانند کلیله و دمنه، شاه مردان به حکایت‌های مالایویی تبدیل شده است.

ابراهیمیان گفت: ابن بطوطه می‌گوید در آچه، ایرانیانی در دربار بودند؛ شخصی به نام بهروز کفیل نیروی دریایی بود و امیر سید شیرازی فقیه دربار بود.

در این نشست سپس، اَدریانوس لاورانوس – رییس دانشکده زبان و علوم فرهنگ دانشگاه اندونزی – گفت: به دلیل کمبود آگاهی از فرهنگ ایران، دانشجویان ما فرق فرهنگ ایران و ترکی و عرب را به سختی تشخیص می‌دهند.

او ادامه داد: لازم است تا بیش از پیش نسبت به فرهنگ ایران و زبان فارسی تحقیق و مطالعات گسترده در اندونزی صورت گیرد؛ در واقع زمینه‌ای برای تعاملات فرهنگی ایجاد شود.

در ادامه، مَنِّکه بودیمان – معاون دانشکده زبان و علوم فرهنگ دانشگاه اندونزی – گفت: ما تنها به مطالعه زبان فارسی نمی‌اندیشیم؛ چه بسا درباره فرهنگ و تمدّن ایرانی و زبان فارسی پژوهش‌هایی در دستور کار خواهیم داشت.

وی با تأکید بر لزوم برگزاری دوره‌های دانش‌افزایی، اظهار کرد: موفقیت در انجام پژوهش‌ها، تسلّط بر زبان فارسی را می‌طلبد؛ لذا لازم است تا تعدادی از استادان دانشکده زبان و علوم فرهنگ دانشگاه اندونزی برای شرکت در دوره‌های دانش‌افزایی به ایران اعزام شوند.

بودیمان در ادامه یادآور شد: بهره‌گیری از فرهنگ و زبان فارسی در مجموعه روابط علمی‌دانشگاهی دو کشور مؤثر خواهد بود.

در پایان این نشست، درباره مواردی از جمله تجمیع آثار قدیمی‌زبان و ادب فارسی در دانشگاه اندونزی، حضور یک استاد زبان فارسی بومی‌در کنار استاد زولینو در دانشگاه اندونزی (UI)، برگزاری سمپوزیوم‌های زبان و ادب فارسی، اجرای سخنرانی‌های علمی، افزایش کلاس زبان فارسی، تلاش برای راه‌اندازی درس ادبیات فارسی در دانشگاه اندونزی (UI)، اعزام هیئت‌های علمی‌به ایران و بالعکس، برگزاری دوره‌های دانش‌افزایی و توجه به موضوع تاریخ ادبیات، فرهنگ، تصوف و عرفان توافق شد.